In juli 2018 werd Laura Korsman (24) met 26 messteken om het leven gebracht door haar ex Zamir M. Hij stalkte haar voor de moord al enkele weken. Korsman had daarom zelfs een paniekknop, die zij overal mee naartoe nam. Afgelopen dinsdag heeft het OM 18 jaar met tbs geëist tegen M. Had de dood van Korsman voorkomen kunnen worden? Renée Römkens, bijzonder hoogleraar gendergerelateerd geweld en directeur van Atria, licht in RTL Nieuws (vanaf 5:40) toe dat er meer aandacht kan komen voor de dynamiek van stalking en geweld tegen vrouwen.

Verklaring verdachte

Zamir M. stelt in zijn verklaring dat het nooit zijn bedoeling was Korsman om het leven te brengen. M. beweert dat hij, ondanks zijn contact- en locatieverbod, naar het huis van Laura was gegaan om met haar te praten. Hij en Laura zouden op haar bank zijn gaan zitten, waar zij plotseling een mes trok. Hij handelde vervolgens uit noodweer, verklaart M. Het OM vindt het een ‘totaal ongeloofwaardige’ verklaring. Omdat niet duidelijk wordt waarom M. latex handschoenen aan had tijdens de moord. En waarom een mes miste uit een set in zijn garage. Het OM concludeert dat het om moord met voorbedachte rade gaat. En vindt het ongehoord dat M. de schuld van de moord bij Korsman neer probeert te leggen door haar zelf van geweld te beschuldigen.

Too little, too late voor Laura

De moeder van Korsman beschuldigt de politie en justitie in bredere zin van nalatigheid. Zamir M. had al eerder, langer vastgehouden moeten worden voordat zijn obsessie met Korsman dodelijk werd. Driekwart van de vermoorde vrouwen per jaar zijn gedood door hun (ex-)partner: een zaak als deze is geen unicum. Korsman voelde zich in de dagen voor haar dood al erg onveilig, hebben vriendinnen laten weten. Ook officier van Justitie Natasja van Collenburg laat weten dat zij vaker de behoefte vanuit justitie ziet om eerder meer te kunnen doen. Römkens legt uit: “Het is niet de bedoeling dat je mensen zonder meer achter slot en grendel houdt, maar er zijn goede instrumenten om [iemand vasthouden] echt te onderbouwen. Wanneer is het wél van belang, wanneer is het risico dusdanig groot dat je de samenleving daartegen moet beschermen?” In het geval van M. bleek het risico achteraf groot genoeg. De maatregelen die wel waren genomen boden geen afdoende bescherming.

De stalking had dus eerder serieus genomen moeten worden als een aanwijzing dat ernstiger geweld waarschijnlijk zou volgen. Zamir M. had namelijk al eerder de regels van zijn contact- en locatieverbod geschonden toen hij op het dak van de woning van Korsman liep in een poging haar huis binnen te dringen. In een eerder interview in het AD merkte Römkens op: “Lagen er nog aanknopingspunten om hem langer, of opnieuw, vast te houden? Vaak vertonen stalkers naar buiten toe sociaal aanvaardbaar gedrag.”
Over zijn dakwandeling concludeert zij: “Er waren signalen dat deze man ernstig verward was.” De politie rukt voornamelijk uit voor huiselijk en relationeel geweld. Maar op de politieacademie wordt er niet evenredig veel aandacht aan besteed. “Terwijl training om het risico goed in te schatten potentieel een instrument is om dit soort geweldsdelicten te voorkomen,” stelt Römkens.

De rechter doet op 4 juni 2019 uitspraak over de zaak van Zamir M.